ذو الرمه شاعر عصر اموی است، شعر او بر این ویژگیها استوار است و نمایانگر شعر کهنی است که « شعر اشتر» میخوانند. مراد از این اصطلاح شعری است که در آن شاعر پیوسته بر «اطلال» (بازمانده خیمه) میگرید و تنها از اشتر و حیوانات نادر و تخیلی سخن میگوید. دیوان اشعار او مورد توجه برخی از محققان بوده است. ما در اینجا دیوان اشعار او را که به عربی نیز شرح شده است قرار می دهیم. این فایل در قالب pdf و در 2259 صفحه است
zirameh_1643290873_54945_5899_1837.zip44.25 MB |